Tring. Daar ging de deurbel. Voor de deur stond een bekende. In zijn handen dozen, gevuld met voedsel en verzorgingsproducten. Het was een donatie van €400, maar op dat moment waren het vooral gewoon dozen die naar binnen gedragen moesten worden. Het was niet aangekondigd. Geen afspraak, geen waarschuwing vooraf. Gewoon ineens daar. Ken je dat gevoel dat je iets krijgt van iemand, terwijl je het totaal niet had verwacht? Zo voelde ik mij dus. We hebben de dozen naar binnen gedragen en op...

Terwijl ik dit aan het schrijven ben, merk ik dat ik automatisch terugga naar het begin van project Lifechats. Ik zie de eerste gesprekken weer voor me, de momenten waarop iemand voor het eerst durfde te delen, waarop iets dat iemand al een tijdje met zich meedroeg eindelijk wat lichter voelde. Het begon allemaal bij mensen. Jongeren, jongvolwassenen en volwassenen die vastliepen op bepaalde levensgebieden. Mensen die wel hulp wilden maar niet meteen de stap richting formele hulpverlening...

Eind februari, begin maart. Het is zo’n moment in het jaar waar ik bijna kinderlijk naar uitkijk. Niet omdat de lente al echt begonnen is, eerder omdat de tuin zich dan nog even uitrekt na de winter, precies lang genoeg voor mij om mijn jaarlijkse snoeironde te doen. Onze appelbomen weten inmiddels wat ze kunnen verwachten. Ik kom er weer aan, snoeischaar in de aanslag, klaar om te proberen hun groei in goede banen te leiden. De afgelopen twee jaar deed ik dat vooral op gevoel. Een tak hier,...