COLUMN: "HET SLAVENJUK VAN MIJN VOOROUDERS"

" De slavernijperiode duurde van 1600 -1863. De toen tot slaaf gemaakten moesten echter nog 10 jaren onder staatstoezicht werken. De werkelijkheid gebied te zeggen dat de afschaffing eigenlijk pas in 1873 een feit was. Mijn overgrootmoeder van moederskant groeide op gedurende de slavernij. Het Marowijnegebied was de plek waar haar ouders te werk gesteld werden. Mijn grootmoeder en moeder ( geboren in 1933 ) vertelde ons de verhalen die van generatie op generatie werden doorverteld. Ingrijpende verhalen die ik nooit heb kunnen en willen vergeten. En die ik dan ook zal blijven doorvertellen, zolang ik leef"

De tot slaaf gemaakten werden vanuit Afrika naar Zuid-Amerika vervoerd, omdat de inheemse bevolking ( oftewel de Indianen) het werk maar moeilijk aankonden en de bossen in vluchtten. Ze werden vervolgens aan plantagehouders verkocht en gedwongen om als slaaf voor witte meesters te werken. In feiten mocht deze plantagehouder alles doen met deze slaven, omdat deze nu zijn eigendom waren.

De witte meesters maakte goed gebruik van deze macht. De slaven moesten onder pressie en dwang het zware werk op de velden doen. Hoe zwarter je was hoe harder je moest werken. De slaven kenden de omgeving niet. Ze moesten dan ook heel erg wennen aan deze nieuwe omgeving. Er waren er die zelfmoord pleegden en anderen vluchtten na geruime tijd op het veld gewerkt te hebben de bossen in. Wat grote gevolgen had voor zij die achterbleven.

Tientallen generaties hebben onder dwang moeten leven in slavernij. Deze mensonterende situatie heeft zo lang kunnen voortduren, omdat het economisch gezien heel winstgevend was.

Suriname was daarom een van de laatste landen in Zuid-Amerika waar de slavernij werd afgeschaft. De afschaffing van de slavernij was deels ook dankzij de Marrons die met velen wegliepen van de plantages en steeds vaker terug kwamen om deze vervolgens te beroven. Het werd daardoor voor plantage-eigenaren steeds moeilijker en duurder om slaven te houden.

Na 1873 begon weer een nieuwe ellende. Velen van de plantages werden verwaarloosd achtergelaten. Geld was er niet, behuizingen was tevens moeilijk te vinden. Aangezien de ex-slaven geen werk konden krijgen op de plantages verlieten zijn massaal de plantages om in Paramaribo werk te vinden.

Het koloniale bestuur vanuit Nederland met een gouverneur die aangesteld was door de koning wilde graag winst blijven maken in de kolonie. Na de afschaffing van de slavernij liet men daarom gastarbeiders uit India en Indonesië ( Java) aanrukken, om de werkzaamheden voort te zetten. Zij werden echter wel betaald voor het arbeid dat ze verrichtten. Ironisch he! De ex-slaven waren heer- en meester op de landbouw velden. Maar hen werd deze werkzaamheden niet gegund.

Wat ik tot op heden nog niet snap is; hoe de ene mens de ander onder dwang, als gereedschap kon inzetten en uiteindelijk na de afschaffing van dit barbaars beleid niets voor hen deed.

Hoe erg kan je een mens haten? Waarom zou je een mens zo willen achterstellen?

De laatste jaren is er veel aandacht gevraagd voor het slavernijverleden door de afstammelingen van de slaven, de creoolse Surinamers en ook Antillianen in Nederland. Niet alleen is over de ruggen van hun voorouders rijkdom vergaard. Maar zijn ze na de afschaffing ook nog onrechtvaardig behandeld. En hoe je het wend of keert de keuzes die in het verleden zijn gemaakt hebben verstrekkende gevolgen gehad op de generaties/ nazaten die volgden.

Wij hebben eeuwenlang onder een slavenjuk moeten presteren. Wij hebben veel moeten bewerkstelligen om gelijk behandeld te worden. En te bedenken dat de slavernij niet zo gek lang achter ons ligt. Ik geloof daarom nog steeds dat de schadevergoeding die mijn voorouders is onthouden gegeven moet worden aan de nazaten nu.