Onze beste appeloogst tot nu toe.

Het was een nazomerse avond in september. De appelbomen stonden vol. Meer dan andere jaren. De appels waren koel in mijn handen. Terwijl ik een appel los trok, vielen er enkele op de grond. Dit was een teken dat het tijd was om de oogst binnen te halen.

Het was het tweede jaar dat Amora meehielp. Wat een verschil.Vorig jaar was ze vooral aan het kijken. Dit jaar trok ze appels los en legde ze allemaal in houten kratten.

Tijdens de groei merkten we dat dit seizoen anders was. Er hingen meer verrotte appels dan we gewend waren. We haalden ze er steeds zo snel mogelijk uit. Lieten we ze hangen, dan raakten ook de andere appels aangetast.

Voor het eerst deden we dit jaar ook een tussentijdse snoei. Kleine appels die eigenlijk al verder hadden moeten zijn, haalden we weg. Zo konden de bomen hun energie geven aan de appels die wel goed groeiden.

Terwijl wij onderin oogstten, haalde Rockey de appels uit de hoogste takken. Enkele bleven hangen, voor de vogels. Op een gegeven moment nam Amora een hap van een appel. Gewoon tussendoor. Ze kauwde rustig en keek naar wat ze in haar hand had. Het sap liep langs haar vingers. Dit vond ze zichtbaar vervelend dus legde ze de appel in een van de houten kratten. Rockey en ik moesten er even om lachen, terwijl we rustig verder werkten.

De houten kratten werden voller en zwaarder. Uiteindelijk hebben we in een avond alles kunnen oogsten.

Binnen onze community-tuin is oogsten nooit alleen voor onszelf. Een deel van wat groeit, is altijd bedoeld om weg te geven. Dus ook deze oogst ging verder dan onze eigen keuken. We deelden de appels en bakten appeltaarten, die hun weg ook weer vonden binnen onze community.

Wat ik dit seizoen geleerd heb, is dat zorgdragen soms betekent dat je moet weghalen. Niet wachten tot het misgaat, maar ingrijpen terwijl het nog kan.

Dit seizoen vroeg om alertheid. Elke keer weer. Elke keer weer verrotte appels weg halen zodra we ze zagen.

Lieten we ze hangen, dan raakten ook de andere appels aangetast. Het viel op hoe snel dat ging. Eén verrotte appel die blijft hangen, heeft invloed op heel veel andere appels.

Wat dit jaar anders maakte, was niet alleen de oogst, maar dat we alert moesten blijven.

Niet alles laten hangen. Niet afwachten, maar doen wat nodig was, wanneer het nodig was. En dit resulteerde in onze beste oogst tot nu toe.